13 اثر ناملموس ایران در فهرست میراث جهانی - آقای ابوالفضلی

به گزارش آقای ابوالفضلی، با ثبت چوگان بازی سوار بر اسب همراه با روایتگری و موسیقی و هنر ساختن و نواختن کمانچه در یونسکو، تعداد آثار ناملموس ایران در فهرست میراث جهانی به 13 رسید.

به گزارش مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، محمدحسن طالبیان معاون میراث فرهنگی با اعلام این خبر افزود:

دو پفراینده ایران صبح روز پنجشنبه 16 آذر ماه در ساعت 11 به وقت کره جنوبی و حدودا 5/30 به وقت تهران مطرح و هر دو به اتفاق آرا در فهرست میراث جهانی ناملموس ثبت شد.

او با اشاره به اینکه فقط 4 پفراینده مشترک در این اجلاس وجود دارد که یکی از آن ها مربوط به ایران است، ادامه داد:

نگاهی به تعداد پفراینده های ثبتی از سال 2008 تا 2017 که همه ساله با کاهش روبرو بوده است، بیانگر سخت گیری در فرایند ثبت است.

همچنین طرح 90 پفراینده در سال 2008 و 26 پفراینده در سال 2017 نشان دهنده این فرایند سخت گیرانه است.

معاون میراث فرهنگی کشور پفراینده چوگان را یکی از پفراینده های برجسته و شاخص این دوره مطرح کرد که مورد توجه جهانیان قرار گرفت.

به گفته او چوگان از منظر جنبه های گوناگون هنری، موسیقیایی، نمایش تا بازی هم بسته اسب و انسان نشان دهنده شکل گیری یک فرهنگ با سابقه طولانی در سرزمین ایران از دوره ساسانی تا به امروز است.

اهمیت چوگان از آن جهت است که به نظر می رسد اولین بازی تیمی جهان است و به احتمال زیاد، گوی چوگان اولین توپی است که بشر ابداع کرده است.

طالبیان چوگان را بازی مشترک اسب و انسان و بی نظیر در نوع خود دانست که هماهنگی بین دو موجود زنده را برجسته می کند.

او افزود:

در فرهنگ ایرانی چوگان سمبل معرفت، مردانگی و هنر خلاق انسان و یکی از موارد مهم میراث ناملموس ایران است که پشتوانه فرهنگی بسیار ارزشمندی در ادبیات، مینیاتور، نقاشی، روایتگری، شعر و عرفان و اثرگذاری منحصر در سایر جنبه های فرهنگی دارد.

منظومه گوی و چوگان عارفی هروی قرن هفتم هجری از نمونه های شاخص به جای مانده از منظومه های عرفان ایرانی است.

او قدیمی ترین میدان چوگان در جهان را میدان نقش جهان اصفهان برشمرد و از فعالیت چهار باشگاه چوگان در تهران و اطراف تهران خبر داد که این سنت ایرانی در آنجا ادامه دارد.

معاون میراث فرهنگی کشور در مورد ثبت پفراینده کمانچه خاطرنشان کرد:

ساز کمانچه نیز یکی از قدیمی ترین و گسترده ترین ابزار موسیقی در ایران و منطقه است که در اجراهای موسیقی کلاسیک و فولکوریک سهم بسزایی دارد.

ازاین رو شاخص ترین نوازندگان آن را می توان در این دو حوزه موسیقی (شهری و محلی) پیدا کرد.

طالبیان با اشاره به اینکه تولید این ساز نیازمند کارگاه های پیشرفته، مجهز و صرف هزینه زیاد نیست و از آن جایی که در بیشتر نقاط شهری و کارگاه های ساده، این ساز در شکل ها و تزیینات گوناگون ساخته می شود افزود:

امکانات گسترده و متنوع صوتی کمانچه سبب شده که در بیشتر نقاط شهری و روستایی ایران و منطقه و در بیشتر مراسم، جشن ها و سوگ ها که نیاز به هم نوایی با مردم و تشریک مساعی در بروز احساسات مردم پیدا شود، از این ساز استفاده شود.

معاون میراث فرهنگی کشور با تاکید بر این که کمانچه در دیگر حوزه های مرتبط با میراث فرهنگی ناملموس از جمله سنت های شفاهی نیز حضوری پر رنگ دارد و نام و نقش آن در بیشتر اشعار شاعران پارسی گوی و دیگر زبان ها و لهجه های متداول در مناطقی که این ساز حضور دارد، بسیار دیده می شود، شرح داد:

این موضوع نشانگر اهمیت و حضور قوی این ساز در زندگی مردم و ادبیات رسمی کشورهای دارای کمانچه است.

طالبیان با تبریک این موفقیت از مدیران تهیه پفراینده مرتضی رضوانفر، داریوش پیرنیاکان، حمزه ایلخانی زاده پیشنهاددهنده و حامی پفراینده چوگان، کانون و فدراسیون چوگان، وزارت ورزش، خانه موسیقی، مردم، هنرمندان و موسیقی دانان تشکر کرد.

هیئت نمایندگى جمهورى اسلامی ایران در این اجلاس متشکل از محمدحسن طالبیان (معاون میراث فرهنگى) به عنوان رئیس هیئت ایرانی، فرهاد نظرى (مدیرکل دفتر ثبت آثار و حفظ و احیاى میراث معنوى و طبیعى)، مرتضى رضوانفر (تدوین گر پفراینده چوگان)، شروین گودرزى (کارشناس میراث ناملموس)، حمزه ایلخانى (نماینده فدراسیون چوگان)، رامین والى (نماینده فدراسیون چوگان) بودند.