آیا دایناسورها روی دیوار راه می رفتند؟ ، نشانه های شگفت انگیز 70 میلیون ساله دایناسورها در آلاسکا - آقای ابوالفضلی

به گزارش آقای ابوالفضلی، بزرگ ترین سایت ردپای دایناسورها در آلاسکا به نام کولیزئوم، تصویری از از دایناسورهایی که 70 میلیون سال پیش در این منطقه زندگی می کردند، نمایش می دهد.

به گزارش آقای ابوالفضلی و به نقل از earth، تیمی از محققان دانشگاه آلاسکا در فربنکس (UAF) اخیرا از بزرگترین سایت ردیابی دایناسورهای آلاسکا رونمایی نموده اند. این مکان شگفت انگیز که در پارک ملی و منطقه حفاظت شده دنالی واقع شده است، به وسیله محققان کلیزئوم (The Coliseum) نامیده می گردد.

کولیزئوم با مساحتی تقریبا به میزان یک و نیم زمین فوتبال، دارای ردپاهای متعددی است که در صخره ها جاودانه شده اند. این محل تصویری از گونه های مختلف دایناسور ارائه می دهد که تقریبا 70 میلیون سال پیش در منطقه آلاسکای کنونی پرسه می زدند.

داستین استوارت، نویسنده اصلی، که این تحقیق را در طول تحصیلات تکمیلی خود در رشته دیرینه شناسی در UAF انجام داد، گفت: شما فقط با سطحی از صخره با ردهایی روی آن روبرو نیستید. این توالی حیات در طول زمان است. دنالی پیست ها ردیابی دیگری هم دارد، اما هیچ کدام به این بزرگی نیستند.

برای چشمی که آموزش ندیده، در میان زمین وسیع پارک، این سایت ممکن است فقط یک برآمدگی صخره ای چندلایه باشد که بیش از 20 طبقه امتداد دارد. اما برای کارشناسان اطلاعات بسیار با ارزشی در دل این لایه ها قرار گرفته است.

در اولین بازدید استورات از این مکان، پس از یک راهپیمایی سخت هفت ساعته، چیز قابل توجهی دیده نشد. اما وقتی نور خورشید درست صخره ها را روشن کرد، مکاشفه ای رخ داد. استورات گفت که در زوایه تابش درستی از خورشید، صخره ها اطلاعات شگفت انگیزی را نمایش می دهند. پس از تابیدن خورشید روی صخره ها همه متحیر شدیم و دوربین را روشن کردیم.

در دوره کرتاسه پسین (100.5 تا 66 میلیون سال پیش)، صخره های تشکیل دهنده کلیزئوم، لایه هایی رسوبی در نزدیکی جایی بودند که به احتمال زیاد نقطه آبی مشترکی در یک دشت سیلابی وسیع بود. اما آیا دایناسورها روی دیواره های صخره ای راه می رفتند؟ حرکات تکتونیکی زمین در طول زمان باعث شد این لایه های مسطح به طور چشمگیری جابه جا شده و به صورت عمودی بایستند و ردپاها این طور روی صخره ها دیده گردد.

این رد پاها هم از آثار فسیل شده از دوران باستان و هم از قالب هایی تشکیل شده اند که هنگام پر شدن رسوب در این فرورفتگی ها و جامد شدن تشکیل می شوند. می توان شکل انگشتان پا و بافت پوست را در این رد پاها دید.

این سایت بعلاوه یافته های دیگری مانند فسیل های گیاهان باستانی، گرده های حفظ شده و شواهدی از نرم تنان و بی مهرگان آب شیرین باستانی ارائه می نماید. به گفته استوارت، همه این سرنخ های کوچک می توانند به ما یاری نمایند که محیط را به طور کلی در آن دوره بازسازی کنیم.

این منطقه بخشی از یک شبکه رودخانه ای وسیع با حوضچه ها و تالاب ها و دریاچه های مجاور بود. آب و هوای این منطقه به طور قابل توجهی گرمتر بود، چیزی شبیه به شمال غربی اقیانوس آرام امروزی بود. درختانش بلند مخروطی و برگریز بودند، با انبوهی از سرخس ها و درختان دم اسبی.

این ردپاها نشان می دهد که این منطقه مرکزی برای طیف گسترده ای از دایناسورهای نوجوان و بالغ بوده که طی هزاران سال در این مکان رفت و آمد می کردند. اگرچه دایناسورهای گیاهخوار ادلولوفوس یا اردک منقار و شاخدار رایج ترین انواع دایناسورهایی بودند که در این منطقه ها حضور داشتند، اما آثاری از گوشتخواران و شکارچیانی چون تیرانوسورها و بعضی از پرندگان آبزی نیز ثبت شده است.

بیشتر بخوانید:

• بزرگ ترین محل برخورد سیارکی روی زمین کجاست؟ | برخوردی که 85 درصد حیات زمین را نابود کرد!

دنی کپس، زمین شناس پارک، بر تعادل بین حفاظت و اکتشاف تاکید نمود. او گفت: از یک طرف، ما باید از مکان های فسیلی در سطح جهانی مانند کلیزئوم در برابر مزاحمت و سرقت محافظت کنیم. از سوی دیگر، بازدیدنمایندگان را تشویق می کنیم که فسیل ها را در بافت زمین شناسی خود کاوش نمایند تا تکامل منظره ها و زیست بوم ها در طول زمان را بهتر درک نمایند.

این مطالعه در مجله Historical Biology منتشر شده است.