علائم سرطان مجرای صفراوی چیست؟ - آقای ابوالفضلی

به گزارش آقای ابوالفضلی، سرطان مجرای صفراوی، که کلانژیوکارسینوم هم نامیده می گردد، سرطان لوله های کوچک وصل کننده کبد و کیسه صفرا به روده کوچک در دستگاه گوارش است و حامل صفرایی است که در تجزیه غذا به کار می بریم.

به گفته سازمان خدمات سلامت ملی بریتانیا (NHS)، مقدار جدیت این عارضه، به محل دقیق تومور، میزان و توسعه آن و تاثیر کلی آن بر سلامت افراد، بستگی دارد.

عوارض مرتبط با سرطان مجرای صفراوی متفاوت و تشخیص آن سخت است و می تواند شامل موارد زیر باشد:

• زرد شدن پوست یا سفیدی چشم
• خارش پوست
• ادرار تیره تر یا مدفوع کم رنگ تر
• از دست دادن اشتها یا کاهش ناگهانی وزن
• احساس بی حالی یا کمبود انرژی
• درجه حرارت بالا یا احساس تب داشتن
• حالت تهوع یا درد شکم

چون بسیاری از این عوارض با سایر بیماری ها نیز مرتبط است، تشخیص سرطان مجرای صفراوی ممکن است سخت باشد، اما توصیه می گردد که اگر هر یک از موارد فوق موجب نگرانی شده است، [در بریتانیا] با تلفن 111 سازمان خدمات سلامت ملی تماس بگیرید یا به پزشک عمومی محلی رجوع کنید.

پزشک احتمالا شکم فرد را برای شناسایی درد معاینه می نماید، ممکن است آزمایش خون بنویسد یا اگر فکر کند دچار عارضه ای جدی شده است، او را برای انجام آزمایش های بیشتر و معاینه تخصصی راهی بیمارستان کند.

این آزمایش ها می تواند شامل آزمایش خون بیشتر، سونوگرافی، سی تی اسکن یا ام آر آی، نمونه برداری، کلانژیو پانکراتوگرافی اندوسکوپیک، یا پی تی سی با اشعه ایکس باشد.

این آزمایش ها بعلاوه می توانند سایر مسائل مربوط به اندام های گوارشی، مانند لوزالمعده، کیسه صفرا یا کبد را شناسایی نمایند، بنابراین می توانند فراتر از تایید یا رد وجود تومور مفید باشند، هرچند، به بیماران هشدار داده می گردد که به دست آمدن نتایج ممکن است چندین هفته طول بکشد.

به گفته سازمان خدمات سلامت، هر کسی ممکن است به سرطان مجرای صفراوی مبتلا گردد و دلیل آن همواره تعیین نیست، اما گمان می رود که افراد بالای 65 سال بیشتر مستعد [ابتلا به این بیماری] باشند.

با این حال، به گفته ان اچ اس، بیماری های خاص، از جمله مجاری صفراوی غیرطبیعی، تورم طولانی مدت روده یا مجاری صفراوی، وجود انگل در کبد، سنگ های مجرای صفراوی و التهاب شدید کبد، همگی می توانند در آغاز آن نقش داشته باشند.

این عارضه با روش هایی مانند جراحی، شیمی درمانی و پرتودرمانی قابل درمان است، اما روش درمان تا حد زیادی به محل و شرایط سلول های سرطانی موردنظر بستگی دارد.