شهری گمشده در اعماق دریا که نمونه آن را هیچکس ندیده، عکس - آقای ابوالفضلی

به گزارش آقای ابوالفضلی، گجت نیوز نوشت: دانشمندان پیروز به کشف شهری گمشده در اعماق دریا شده اند که چیزی شبیه به آن تا به امروز دیده نشده و همین موضوع باعث حیرت همگان شده است.

در نزدیکی قله ای از یک کوه دفن شده در زیر آب، در غرب خط الراس میانی آتلانتیک، منظره ای ناهموار از برج ها از تاریکی برمی خیزند. دیوارها و ستون های کربنی کرم رنگ آنها در نور وسیله کنترل از راه دوری که برای کاوش فرستاده شده، به رنگ آبی شبح مانند به نظر می رسند. ارتفاع آنها از پشته های کوچک چند سانتی متری تا تکه سک بزرگ 60 متری متغیر است. این کشف حیرت آور، شهر گمشده نام دارد.

میدان هیدروترمال این شهر مرموز که در سال 2000 از طریق دانشمندان کشف شد، در عمق 700 متری زیر سطح، طولانی ترین زیستگاه های شناخته شده در بستر اقیانوس محسوب می شود که نظیر آن هرگز پیدا نشده است.

در طول 120 هزار سال گذشته، گوشته بالایی این قسمت با آب دریا واکنش نشان داده و محلولی از هیدروژن، متان و سایر گازها را تشکیل داده است. در میان درز و شکاف های میدان، هیدروکربن ها از جوامع میکروبی نو، حتی بدون حضور اکسیژن تغذیه می کنند. دودکش هایی که گازهایی با دمای 40 درجه سانتی گراد را به بیرون پرتاب می کنند، محل زندگی حلزون ها و سخت پوستان هستند. جانداران بزرگ تر مانند خرچنگ، میگو، خارپشت دریایی و مارماهی ها، هر چند نادر، اما هم چنان در این شهر گمشده سکونت دارند.

علی رغم طبیعت بکر، این بخش هم چنان مملو از زندگی آبزیان گوناگون بوده و برخی از محققان بر این باورند که باید تدابیری جهت محافظت از آن اتخاذ شود. در حالی که میدان های هیدروترمال دیگری مانند این نمونه احتمالا در بخش های دیگری از اقیانوس های جهان واقع شده اند، اما این تنها نمونه ای است که کاوشگران پیروز به کشف آن شده اند. هیدروکربن های تولید شده از طریق دریچه های شهر گمشده نه از دی اکسید کربن اتمسفر یا نور خورشید، بلکه از واکنش های شیمایی در اعماق بستر دریا تشکیل شده اند. از آنجایی که هیدروکربن ها، بلوک های سازنده حیات هستند، این ایده مطرح می شود که حیات نه فقط از سیاره زمین، بلکه از این زیستگاه ها سرچشمه گرفته است.

ویلیام برازلتون، میکروبیولوژیست، در سال 2018 با اشاره به قمرهای زحل و مشتری گفت: این نمونه ای از نوعی اکوسیستم است که می تواند در انسلادوس یا اروپا، تا به امروز نیز جریان داشته باشد.

برخلاف دریچه های آتشفشانی زیر آب (Black Smokers) که به عنوان اولین زیستگاه احتمالی نام گذاری شده اند، اکوسیستم شهر گمشده به گرمای ماگما وابسته نیست. در حالی که دودهای سیاه عمدتا حاوی مواد معدنی غنی از آهن و گوگرد هستند، دودکش های شهر گمشده به میزان 100 برابر، هیدروژن و متان بیش تری تولید می کنند.

دریچه های غنی از کلسیت شهر گمشده، بسیار بزرگ تر از نمونه های Black Smokers هستند که نشان می دهند برای مدت طولانی تری فعال بوده اند. بلندترین معبد شهر گمشده، پوزیدون نام دارد و بیش از 60 متر ارتفاع دارد. در همین حال، دقیقا در بخش شمال شرقی برج، یک صخره با دوره های کوتاه فعالیت وجود دارد. محققان دانشگاه واشنگتن، دریچه های این بخش را به عنوان اشکریزها برای تولید خوشه هایی از رشد کربنی ظریف و چند شاخه که مانند انگشتان دست به سمت بیرون امتداد دارند، توصیف کرده اند.

در سال 2018، اعلام شد که لهستان، حق استخراج بخش های اطراف شهر گمشده در اقیانوس را به دست آورده است. در حالی که هیچ وسیله مورد تاییدی برای لایروبی در میدان حرارتی وجود ندارد، تخریب محیط اطراف این شهر پر رمز و راز، می تواند عواقب ناخواسته ای در پی داشته باشد.

دانشمندان هشدار می دهند که هر توده یا تخلیه ای که از طریق استخراج انجام شود، می تواند بر پیکر این زیستگاه استثنایی خدشه وارد کند. برخی از کارشناسان، خواستار ثبت شهر گمشده در فهرست میراث جهانی هستند تا پیش از آنکه دیر شود، بتوانند از شگفتی های طبیعی آن محافظت کنند.

5858